ചേതനയറ്റ കണ്ണുകള്‍
കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകള്‍
ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്‍മഷി
അവ എന്തൊക്കെയൊ കഥകള്‍
പറയാതെ പറയുന്നു
നഷ്ട സ്വപ്നങ്ങളുടെ നഷ്ടബോധം
ആ നഷ്ടബോധത്തില്‍
നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ നല്ല നാളുകള്‍
ആ കണ്ണുകള്‍ കണുമ്പോള്‍
ഒരേ ഒരു ചോദ്യം
എന്തിനു ഭാരമാം
ആ ഓര്‍മ്മകള്‍ തന്‍
ഭാരവും പേറി മനസാം
ചെപ്പിനെ തപിപ്പികണം
ഇനിയും ഏറെ
ആവോളമായൊരു നഷ്ടബോധം
കഴുകികളയുവാന്‍ ഒഴുക്കിയില്ലേ
കണ്ണീര്‍ പ്രവാഹം ....
ഗംഗയായി , യമുനയയി
പുണ്യനനദികള്‍ പലതും
ആ കണ്ണീര്‍കണങ്ങള്‍ തന്‍
വിശുദ്ധിക്കു മുന്നില്‍
ഒന്നുമല്ലതെയാകുന്നു വെന്ന സത്യം
ഓര്‍ക്ക നീ മറക്ക നീ
മറന്നു ജീവിക്ക ഇനിയുള്ളൊരാ
എണ്ണപ്പെട്ട നാളുകള്‍
നിനക്കയി എനിക്കയി
ലോകത്തിനായി....
0 അഭിപ്രായ(ങ്ങള്‍):
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ